Oblačnost je jedan od najvažnijih meteoroloških elemenata. Oblakom se može smatrati oblast u kojem je sadržaj vodene pare u vazduhu doveden do tačke zasićenja, ili pred zasićenje vodenom parom. U takvom vazduhu vodena para počinje da se kondenzuje u vodene kapljice, ili sublimira u kristaliće leda, što zavisi od temperature, ali i drugih faktora, kao što su koncentracija i vrsta aerosola, priliv vazduha drugih karakteristika (temperature, vlažnosti vazduha), promena vazdušnog pritiska usled podizanja ili spuštanja i drugih termodinamičkih uslova.
Specifično zamućenje vazduha koje smo od pamtiveka nazivali oblak može da zauzima različite prostore i oblasti atmosfere. Na globalnom nivou, oblaci prekrivaju oko polovine površine planete. U vertiklnom pravcu, oblaci mogu da zauzimaju visine od površine tla pa sve do desetak i više kilometara iznad tla. Najzad, oblak može da uzima najrazličitije oblike i veličine koje mogu da se menjaju različitim brzinama. Ustvari, oblačnost je ono što meteorologiju čini zanimljivom i komplikovanom u isto vreme. Tako smo utvrdili najveći značaj omatranja oblačnosti, jer svaki oblak je priča za sebe, kao čovek... svaki je jedinstven i neponovljiv.
U svom tom šarenilu, meteorolozi su uspeli da klasifikuju oblake, kako bi ih lakše raspoznavali, a tako i tumačili i razumevali. Iako su starogrčki spisi bili prvi pisani material u kojem su se razikovali oblaci između sebe, prve moderne klasifikacije oblaka su se pojavile u XIX veku. Razvoj ove klasifikacije je bio neminovan sa razvojem meteorologije, tako da današnje raspoznavanje oblaka je znatno komplikovanije od prvobitnog. Ipak, od polovine pedesetih godina XX veka, ustanovljen je sadašnji način razvrstavanja oblaka u rodove, zatim u vrste, podvrste, oblake pratioce i dopunske oblike.
Osim svrstavanja oblaka u odgovarajući rod i ostale odlike koje mu slede, osmatranje oblačnosti obuhvata još sledeće elemente:
Posle svega napisanog, izgleda da je oblačnost najsloženiji meteorološki element koji se osmatra. A rezultati osmatranja mogu da budu fantastični, kao kad gledate u oblake, diveći se njihovim oblicima, prepoznavajući razne oblike na koje nas oni podsećaju, igrajući se... Doborodošli u igru bez prestanka!
Specifično zamućenje vazduha koje smo od pamtiveka nazivali oblak može da zauzima različite prostore i oblasti atmosfere. Na globalnom nivou, oblaci prekrivaju oko polovine površine planete. U vertiklnom pravcu, oblaci mogu da zauzimaju visine od površine tla pa sve do desetak i više kilometara iznad tla. Najzad, oblak može da uzima najrazličitije oblike i veličine koje mogu da se menjaju različitim brzinama. Ustvari, oblačnost je ono što meteorologiju čini zanimljivom i komplikovanom u isto vreme. Tako smo utvrdili najveći značaj omatranja oblačnosti, jer svaki oblak je priča za sebe, kao čovek... svaki je jedinstven i neponovljiv.
U svom tom šarenilu, meteorolozi su uspeli da klasifikuju oblake, kako bi ih lakše raspoznavali, a tako i tumačili i razumevali. Iako su starogrčki spisi bili prvi pisani material u kojem su se razikovali oblaci između sebe, prve moderne klasifikacije oblaka su se pojavile u XIX veku. Razvoj ove klasifikacije je bio neminovan sa razvojem meteorologije, tako da današnje raspoznavanje oblaka je znatno komplikovanije od prvobitnog. Ipak, od polovine pedesetih godina XX veka, ustanovljen je sadašnji način razvrstavanja oblaka u rodove, zatim u vrste, podvrste, oblake pratioce i dopunske oblike.
Osim svrstavanja oblaka u odgovarajući rod i ostale odlike koje mu slede, osmatranje oblačnosti obuhvata još sledeće elemente:
- Količina oblačnosti je stepen pokrivenosti neba oblacima.
- Visina donje baze oblaka je visina koju oblak svojim najnižim delom zauzima iznad tla.
- Visina gornje baze oblaka je visina koju oblak svojim najvišim delom zauzima iznad tla. Ovu veličinu osmatrač teško može da odredi, jer vrh oblaka je najčešće skriven samim oblacima. Ipak, postoje specifični uslovi kada i to može da se osmotri.
- Kretanje oblačnosti je nekad osmatrano vizuelno. Iako se premeštanje oblačnosti danas osmatra meteorološkim radarom i drugim sredstvima, kretanje oblačnosti i dalje može da bude predmet osmatranja.
Posle svega napisanog, izgleda da je oblačnost najsloženiji meteorološki element koji se osmatra. A rezultati osmatranja mogu da budu fantastični, kao kad gledate u oblake, diveći se njihovim oblicima, prepoznavajući razne oblike na koje nas oni podsećaju, igrajući se... Doborodošli u igru bez prestanka!
Нема коментара:
Постави коментар